Talk:Authors/Aristotle/metaphysics/l7

Further, (b) if it is to share in ‘two-footed’ and ‘many-footed’, an impossible conclusion follows; for contrary attributes will belong at the same time to it although it is one and a ‘this’

Furth

Bekker	Moerbeke	Furth
[1028α] [10] τὸ ὂν λέγεται πολλαχῶς, καθάπερ διειλόμεθα πρότερον ἐν τοῖς περὶ τοῦ ποσαχῶς: σημαίνει γὰρ τὸ μὲν τί ἐστι καὶ τόδε τι, τὸ δὲ ποιὸν ἢ ποσὸν ἢ τῶν ἄλλων ἕκαστον τῶν οὕτω κατηγορουμένων. τοσαυταχῶς δὲ λεγομένου τοῦ ὄντος φανερὸν ὅτι τούτων πρῶτον ὂν τὸ τί ἐστιν, ὅπερ σημαίνει [15] τὴν οὐσίαν	ENS dicitur multipliciter, sicut prius divisimus in hiis quae de quotiens. Significat enim hoc quidem quid est et hoc aliquid, illud vero quod quale aut quantum aut aliorum unumquodque sic predicatorum. Totiens autem dicto palam quia horum primum ens quod quid est, quod significat substantiam.	1028a10 Being or that which is°* is said°* in many ways°, as we went through earlier in our remarks 'on the number of ways°* [in which things are said] [cf. Delta 7]; for it signifies, on one hand, the 'what it is'° and 'some this'°, and on the other hand, the 'so-qualified'° or the 'so-much'° or each of the other things-predicated° as these are. But though what is is said in so many ways as this, it's evident that primary° among these is the 'what it is' for it's that which signifies the substance°
(ὅταν μὲν γὰρ εἴπωμεν ποῖόν τι τόδε, ἢ ἀγαθὸν λέγομεν ἢ κακόν, ἀλλ᾽ οὐ τρίπηχυ ἢ ἄνθρωπον: ὅταν δὲ τί ἐστιν, οὐ λευκὸν οὐδὲ θερμὸν οὐδὲ τρίπηχυ, ἀλλὰ ἄνθρωπον ἢ θεόν), τὰ δ᾽ ἄλλα λέγεται ὄντα τῷ τοῦ οὕτως ὄντος τὰ μὲν ποσότητες εἶναι, τὰ δὲ ποιότητες, τὰ δὲ πάθη, τὰ δὲ [20] ἄλλο τι.	Nam quando dicimus quale quid hoc, aut bonum dicimus aut malum, sed non tricubitum aut hominem; quando vero quid est, nec album nec calidum nec tricubitum, sed hominem aut deum. Alia vero dicuntur entia eo quod taliter entis haec quidem qualitates esse, illa vero quantitates, alia passiones, alia aliud quid tale.	(for when we're saying how-qualified this thing is, we say [it's] good, or bad, but not three-cubits, or man; but when [we're saying] what it is, [we say] not pale, or hot, or three-cubits, but man, or god); but the others are called beings by way of being, some, quantities of what is in this sense, others, qualities, others again, afflictions°, still others, something else.

Michael Scot

Metaphysics VII.15, 1039b27-1040a7	Moerbeke	Scot
ὅσαι μὲν οὖν οὕτω λέγονται, τούτων μὲν ἔστι φθορά (καὶ γὰρ γένεσις),	quaecumque quidem igitur ita dicuntur, harum quidem est corruptio; et enim generatio.	Omnia igitur, quae dicuntur secundum hoc, habent generationem, et corruptionem etiam.
τοῦ δὲ λόγου οὐκ ἔστιν οὕτως ὥστε φθείρεσθαι (οὐδὲ γὰρ γένεσις,	Rationis autem non est ita ut corrumpatur; neque enim generatio;	Definitio autem, quae est hoc modo, non habet corruptionem, quoniam non passibile est generari.
οὐ [25] γὰρ γίγνεται τὸ οἰκίᾳ εἶναι ἀλλὰ τὸ τῇδε τῇ οἰκίᾳ), ἀλλ᾽ ἄνευ γενέσεως καὶ φθορᾶς εἰσὶ καὶ οὐκ εἰσίν: δέδεικται γὰρ ὅτι οὐδεὶς ταῦτα γεννᾷ οὐδὲ ποιεῖ.	non enim fit domui esse sed quod huic domui. Verum sine generatione et corruptione sunt et non sunt; ostensum est enim quia nullus haec generat nec facit.	Essentia enim domus non generatur, sed generatur essentia, cuius est domus, et ista igitur sunt, et non sunt sine generatione et corruptione. Et declaratum est, quod ista neque generant, neque aliud faciens.
διὰ τοῦτο δὲ καὶ τῶν οὐσιῶν τῶν αἰσθητῶν τῶν καθ᾽ ἕκαστα οὔτε ὁρισμὸς οὔτε ἀπόδειξις ἔστιν, ὅτι ἔχουσιν ὕλην ἧς ἡ φύσις τοιαύτη ὥστ᾽ ἐνδέχεσθαι [30] καὶ εἶναι καὶ μή: διὸ φθαρτὰ πάντα τὰ καθ᾽ ἕκαστα αὐτῶν.	Propter hoc autem et substantiarum sensibilium singularium nec diffinitio nec demonstratio est quia habent materiam cuius natura talis est ut contingat et esse et non; quopropter corruptibilia omnia singularia ipsorum.	Et ideo neque definitio, neque demonstratio est substantiarum sensibilium particularium, habent enim materiam quae quidem habet naturam quae potest esse et non esse. Et ideo corrumpuntur omnia particularia.
εἰ οὖν ἥ τ᾽ ἀπόδειξις τῶν ἀναγκαίων καὶ ὁ ὁρισμὸς ἐπιστημονικόν, καὶ οὐκ ἐνδέχεται, ὥσπερ οὐδ᾽ ἐπιστήμην ὁτὲ μὲν ἐπιστήμην ὁτὲ δ᾽ ἄγνοιαν εἶναι, ἀλλὰ δόξα τὸ τοιοῦτόν ἐστιν, οὕτως οὐδ᾽ ἀπόδειξιν οὐδ᾽ ὁρισμόν, ἀλλὰ δόξα ἐστὶ τοῦ ἐνδεχομένου ἄλλως ἔχειν, [1040α]	Ergo si demonstratio necessariorum et diffinitio scientifica, et non contingit sicut nec scientiam quandoque scientiam quandoque ignorantiam esse, sed opinio quod tale est, ita nec demonstrationem nec diffinitionem, sed opinio est contingentis aliter se habere,	Et, si demonstratio est ex rebus necessariis, et definitio est vera, quemadmodum est impossibile scire aut ignorare illud, quod potest non esse tale, sed est secundum existimationem, ita non erit demonstratio, nec definitio eius quod potest esse alio modo, sed est secundum existimationem.
δῆλον ὅτι οὐκ ἂν εἴη αὐτῶν οὔτε ὁρισμὸς οὔτε ἀπόδειξις.	palam quia non utique erit ipsorum nec diffinitio nec demonstratio.	Manifestum est igitur, quod non habent definitionem, nec demonstrationem.
ἄδηλά τε γὰρ τὰ φθειρόμενα τοῖς ἔχουσι τὴν ἐπιστήμην, ὅταν ἐκ τῆς αἰσθήσεως ἀπέλθῃ, καὶ σωζομένων τῶν λόγων ἐν τῇ ψυχῇ τῶν [5] αὐτῶν οὐκ ἔσται οὔτε ὁρισμὸς ἔτι οὔτε ἀπόδειξις.	Non enim some manifesta corrupta scientiam habentibus, cum a sensu abscesserint; et salvatis rationibus in anima eisdem, non erit nec diffinitio amplius nec demonstratio.	Quae enim corrumpuntur, non sunt manifesta apud habentes cognitionem, quando recedunt a sensu, et erit sermo conservatus in anima (Iunctas VII.13, f. 193G193B).

Metaphysics VII.15, 1040a10-17;	Moerbeke	Scot
ἀναγκαῖον δὲ ἐξ ὀνομάτων [10] εἶναι τὸν λόγον, ὄνομα δ᾽ οὐ ποιήσει ὁ ὁριζόμενος (ἄγνωστον γὰρ ἔσται), τὰ δὲ κείμενα κοινὰ πᾶσιν: ἀνάγκη ἄρα ὑπάρχειν καὶ ἄλλῳ ταῦτα:	Necessarium vero ex nominibus esse rationem, nomen autem non faciet diffiniens; ignotum enim erit. Posita autem communia omnibus. Ergo necesse inesse et alii haec;	Et necesse est ut sermo sit ex nominibus. Et qui non definit, non ponit nomen, quoniam non erit notum si fecerit. Nomina autem posita sunt communia omnibus rebus. Ergo necesse est ut hoc sit aliud.
οἷον εἴ τις σὲ ὁρίσαιτο, ζῷον ἐρεῖ ἰσχνὸν ἢ λευκὸν ἢ ἕτερόν τι ὃ καὶ ἄλλῳ ὑπάρξει.	et si quis te diffiniat, animal dicet gracile aut album aut aliquid aliud quod in alio sit.	Et, si aliquis definierit aliquid, dicit ipsum esse animal, aut macrum, aut aliud quod est alterius etiam.
εἰ δέ τις φαίη μηδὲν κωλύειν χωρὶς μὲν πάντα πολλ οῖς [15] ἅμα δὲ μόνῳ τούτῳ ὑπάρχειν, λεκτέον πρῶτον μὲν ὅτι καὶ ἀμφοῖν, οἷον τὸ ζῷον δίπουν τῷ ζῴῳ καὶ τῷ δίποδι	Si quis autem dicat nihil prohibere separatim quidem omnia multi, simul vero huic soli inesse: primum quidem quia et ambobus, ut animal bipes animali et bipedi	Et, si aliquis dixerit, quod nihil prohibet ut omnia ista sint separata in rebus multis, et ut sint in insimul istius solius, tunc primo vero erit duobus, ut animal bipes, animali, et bipedi (Iunctas VII.17, f. 202K - 202A).