Authors/Buridan/Quaestiones in analytica priora/Liber 2/Q9

Latin	English
Quaestio 9a UTRUM IN OMNI FIGURA EX MAIORE AFFIRMATIVA DE SUBIECTO INFINITO ET MINORE NEGATIVA SEQUATUR CONCLUSIO AFFIRMATIVA
Quaeritur nono utrum in omni figura ex maiore affirmativa de subiecto infinito et minore negativa sequatur conclusio affirmativa.
1. Arguitur primo quod non: quia, secundum Aristotelem, secunda figura non potest inferre conclusionem affirmativam; deinde etiam, in prima et in tertia nihil sequitur ex minore negativa, saltem directe; deinde, affirmativa non sequitur nisi ex ambabus affirmativis; et illae videntur esse condiciones observatae in primo huius; et omnes prius dictae regulae sunt contra dictum modum syllogizandi; igitur ille modus non valet.
2. Item, in dicto modo syllogizandi erit syllogismus sic 'omne non B est A, nullum C est B; ergo omne C est A'; et tunc probo quod ille modus syllogizandi non valet: quia instabo in istis terminis 'omnis non homo est aliud ab homine, nulla chimaera est homo; ergo omnis chimaera est aliud ab homine'; praemissae sunt verae et conclusio falsa; igitur syllogismus non valet. Similiter, in istis terminis 'omnis non substantia est accidens, nulla chimaera est substantia; ergo omnis chimaera est accidens'; praemissae sunt verae et conclusio falsa.
3. Item, ille syllogismus non est bonus quando ex opposito conclusionis cum altera praemissarum non infertur oppositum alterius praemissae; sed in dicto modo syllogizandi non infertur; igitur ... et caetera. Probo minorem: primo, quia ex opposito conclusionis cum maiore fit iste syllogismus 'omne non B est A, quoddam C non est A', sequitur in Baroco 'ergo quoddam C non est non B', et haec conclusio non repugnat primae minori, scilicet dicenti 'nullum C est B', quia simul stant in terminis significativis quod quaedam chimaera non est non homo et quod nulla chimaera est homo; similiter ex opposito conclusionis et minore non sequitur oppositum maioris: quia syllogismus erit sic 'nullum C est B, quoddam C non est A', et illae ambae sunt negativae de terminis finitis, et ex talibus nihil concluditur; igitur ... et caetera.
Oppositum determinat Aristoteles, in secundo huius, in capitulo de syllogismis circularibus.
Prima conclusio ponenda est quod praedicti syllogismi non valent gratia formae, simpliciter loquendo, sicut bene arguebatur ante oppositum. Secunda conclusio ponitur quod in omnibus figuris dictus modus valet ex hypothesi de constantia terminorum, hoc est dictum ex suppositione quod quilibet terminorum pro aliquo supponat.
Et hoc declaro in tribus figuris. Primo, in prima, faciendo syllogismum sicut prius fiebat, scilicet 'omne non B est A, nullum C est B; ergo omne C est A': quoniam ille syllogismus est bonus syllogismus in quo ex opposito conclusionis cum una praemissarum infertur oppositum alterius praemissae; sed sic est de dicto syllogismo quia ex opposito conclusionis et maiore, sicut dictum fuit in arguendo, sequebatur in Baroco 'quoddam C non est non B'; modo ex suppositione constantiae terminorum ad dictam conclusionem sequitur ista 'quoddam C est B', quia ad negativam de praedicato infinito, supposita constantia terminorum, sequitur affirmativa de praedicato finito; modo ista conclusio 'quoddam C est B' contradicit primae minori, quae dicebat 'nullum C est B'; ideo syllogismus est bonus.
Et similiter declaro quod ex opposito conclusionis et minore sequitur oppositum maioris supposita constantia terminorum: quia ad istam minorem 'nullum C est B', supposita constantia terminorum, sequitur haec affirmativa 'omne C est non B'; tunc ex opposito conclusionis et praedicta affirmativa erit syllogismus in Bocardo sic 'quoddam C non est A, omne C est non B; ergo quoddam non B non est A', et haec contradicit primae maiori.
Deinde, in secunda figura, declaro quod ex maiore negativa et minore affirmativa de subiecto infinito sequitur conclusio affirmativa. Et erit syllogismus sic 'nullum B est A, omne non C est A; ergo omne non C est non B'. Probatur: quia per conversionem maioris fiet prima figura transpositis praemissis in illo modo qui prius fuit approbatus. Similiter etiam declaratur quod ex maiore affirmativa de subiecto infinito et minore negativa sequitur conclusio affirmativa, scilicet per conversionem minoris.
Eodem modo dico de tertia figura, scilicet quod ex maiore affirmativa de subiecto infinito et minore negativa sequitur conclusio affirmativa, scilicet sic 'omne non C est A, nullum C est B; ergo omne B est A'. Quia per conversionem minoris fiet prima figura.
Et ex istis habemus correlarie quod tertia figura potest inferre conclusionem universalem et quod secunda figura potest inferre conclusionem affirmativam. Et ideo illae regulae de quibus arguebatur erant intelligendae quando non variatur aliquis terminus penes finitum et infinitum. Et sic responsum est ad illas rationes.
Aliae rationes bene concludebant quod dicti syllogismi, simpliciter loquendo, non valent; tamen bene valent ex dicta hypothesi seu suppositione, scilicet de constantia terminorum.
Et sic est finis quaestionis.